NE'nin son Gülce'nin ilk doğumgünü partisi.

Biz 4 yakın arkadaştık Üniversite senelerinde. Bu arkadaşlığı okuldan bugünlere aktardık. Pek çok acı, tatlı, neşeli, hüzünlü olay yaşadık. Ama birer gün arayla hamileliklerimizi öğrenip 10 gün aralı hamilelik sürecimiz gibi egzantrik başka olayımız yok sanırım.  Benim sezaryenle vaktinden bir hafta önce doğumum onun hadi normal doğ diye bekleyip vaktinden bir hafta doğumu derken 2 yakın arkadaş 25 gün aralı bebeklerimizi kucağımıza aldık.

Ekibimize sonradan dahil olan ama arayı hızla kapatan Yasosh teyzemiz, kızların teyzeleri bir araya geldik. Her gelen bir (Yaso iki) çeşitle sofrayı donattık. Kızları da bir örnek giydirdik. M. teyzemiz de katılımcı tüm bayanlara bir örnek çorapları donattı. Akıllarımızda yıllarca yer edecek güzel bir gün geçirdik. Nice yaşlara küçük hanımlar. Nice yıllara büyük hanımlar...

 İlk yaşgünü etkinliklerimizi böylelikle sonlandırmış olduk...

Dutlar yetişmedi gene 2 çocuk yetim kaldı.

" Adana’da eşi bir yıla aşkın süre işsiz kalan ve ev kirasını 8 aydır ödeyemeyen 26 yaşındaki Emine Akçay, çocuklarının üşüdüğünü görünce cebindeki son parayla odun almaya gitti. O kadar az parası vardı ki oduncu ‘Bacım bu paraya odun mu olur’ dedi. Ama anne Emine Akçay ısrar etti, bir çuval odunu alıp eve geldi. Odunlar ıslandığı için yanmadı. Lastik parçalarını tutuşturmaya çalıştı; olmadı. Emine Akçay, çocuklarının ısınması için çalıştırdığı saç kurutma makinesini küçük oğluna verdi. Daha sonra diğer odaya gidip, tavandaki salıncak demirine ip bağlayarak, kendini astı..."

Haber beni yazın okuduğum Kemal Tahir öyküsüne götürdü.  Sazlı Mustafa hapishanededir. İki çocuğu ve karısı dışarda. ..

" O yaz etin kilosu 40 kuruştan, ekmeğin kilosunu 12 kuruştan yemiştim. Et birdenbire seksene çıktı. Sonra da 120 kuruştan geri gelmek üzere ortalardan kayboldu...,

Dut gibi faydalı yemiş olmaz. Çoluk çocuk akşama kadar dut yer ekmeği unutur.

Mustafa'nın karısı yok mu Güley? Kendini asmış. Kızın bağırmasına koşmuşlar. .. İki hafta sonra Silo, yetimhane elbisesiyle mahpushaneye babasını görmeye geldi. Meryem orada kalmış. Gelmek istememiş. Silo keyifle anlattı. 19 oğlan var. Bir de kız... Bir de bizim Meryem etti iki. İki kız...Oynuyorlar. Yetimhane iyi. Bize fasulye veriyorlar. Plav veriyorlar. Başımızda Zehra Hanım var. Bizi dövmez. Bahçede dut ağaçları var. Dut yiyiyoruz. Silo pencerenin önünden ayrıldı. 1943 senesinde bizim vilayetteki dutların iki hafta geç yetişmelerininn bazı insanlar için ne müthiş mesele olduğunu ben hiç unutmayacağım." Kemal Tahir 27 Temmuz 1943 - Malatya Cezaevi.

 2012 senesinde kışın biraz uzunca sürmesinin bazı insanlar için ne mühim mesele olduğunu ben de hiç unutmayacağım.

Doğumgünleri

İlk doğumgünü nedense ayrı bir heves. İkinci çocukta da kural değişmiyor. Pek çok kişiyle bu sevinci paylaşmak istiyor insan. Ama evlerin bir ağırlama kapasitesi olunca ister istemez partiler bölünüyor. NE'nin ilk partisi babasının Ankara'daki akrabaları içindi.

İkinci parti tam doğumgünü için planlandı teyze,hala,amca, büyükanne ve büyükbabalarla kutlayacaktık. Lakin kar Ankara'yı teslim alınca az kalsın baba tarafından baba bile gelemiyordu eve.  NE uykuya direnebildiği kadar direndi ve babası eve girince 3-5 poz resim çektirip doğruca uyuttuk NE'yi.

NE doğumgününde bize hediye olarak ilk dişini gösterdi.

Şimdi sırada Gülce ile ortak doğumgünleri var. Böylelikle bitiyor NE doğumgünü etkinlikleri...